Koreańska Syrena

MOJA AUTORSKA KSIĄŻKA

O miłości, o szukaniu celu w życiu, o marzeniach, z Koreą w tle

PRZECZYTAJ FRAGMENTY PONIŻEJ 🙂

ROZDZIAŁ 1 (CZĘŚĆ PIERWSZA)

PERŁA I WILKI – HEMI

Promienie słoneczne wdarły się poprzez cienkie poliestrowe zasłony, rozjaśniając wnętrze małego skromnego pokoju, w którym na wpół rozbudzona Hemi¹ leżała na cienkim materacu na podłodze. To nie słońce ją zbudziło, a wiatr gwałtownie obijający się o szyby. Mimo że mieszkała tu od kiedy sięga pamięcią, zawsze odnosiła wrażenie, że pewnego dnia cienkie szkło przegra z siłą nadmorskiego wiatru.
Budzik wskazywał dopiero szóstą nad ranem i jej ciało wciąż tkwiło w pozycji na wznak. Jednak jej myśli były już daleko poza zasięgiem ludzkiego oka – w otchłaniach morza…

CZYTAJ CAŁY TEKST

ROZDZIAŁ 1 (CZĘŚĆ DRUGA)

PERŁA I WILKI – MINHO

Minho leżał na łóżku na wpół nagi z rękami splecionymi pod głową, wpatrując się w sufit. Spojrzał na telefon, leżący na stoliku obok, aby upewnić się tylko, że znowu obudził się przed budzikiem. Zegarek wskazywał piątą rano. Westchnął głośno i ponownie skierował wzrok na sufit, myśląc o tym, co mu się przyśniło. Znowu ten sen. Zgraja wilków goniąca za nim przez las. W końcu wpada w wielką dziurę wydrążoną w ziemi, a wilki otaczają go, wyjąc i warcząc. Zawsze budzi się w momencie, kiedy jeden z wilków próbuje do niego skoczyć. Sen zaczął pojawiać się po tym, jak dostał pracę w jednej z większych korporacji – prestiżowe stanowisko, nie ukrywając, będące w dużej mierze zasługą znajomości jego ojca…

CZYTAJ CAŁY TEKST

JEJU I HAENYEO

O WYSPIE JEJU (제주도), O „KOBIETACH MORZA” – HAENYEO (해녀)

Czyli, o tym co mnie zainspirowało do napisania powieści 🙂

ARTYKUŁY NA BLOGU:

ZOBACZ WSZYSTKIE

POEZJA

MOJA POEZJA

o haenyeo,

o miłości,

o syrenach,

i nie tylko…

CZYTAJ

OPOWIADANIA

„Pomiędzy wierszami.”

„Haenyeo, która bała się ryb.”

POMIĘDZY WIERSZAMI

– Auć! – zajęczał z bólu.

Uderzył młotkiem w gwóźdź z tak dużą mocą, że kciuk go podtrzymujący został przygnieciony przez jego główkę, powodując pęknięcie skóry. Świeża krew spływała po opuszku palca niczym krople deszczu mknące teraz jedna za drugą po oknach jego kawiarenki. No tak, potrzebuję czegoś, co mnie postawi na nogi. Kto w taką pogodę zabiera się za robotę bez kubka kawy? Młody mężczyzna zwalał swoje potknięcie na warunki atmosferyczne…

CZYTAJ CAŁOŚĆ